Boisbios | Romy van Dongen

‘Als de biosfeer maar goed is,’ zei de vrouw over de première, ‘dan wordt het een groot succes.’ Langzaam stroomden de eerste gasten toe over de groene loper. De première van de mooiste film ter wereld werd gehouden in een pittoresk huisje aan de grens.  Ik ben vooral benieuwd naar de special effects,’zei een van de aanwezigen, terwijl hij een slokje van zijn champagne nam. Zo dromden de bezoekers met z’n allen samen in de bioscoopzaal, die de voorkamer werd genoemd, wachtend tot de film zou beginnen.                 

Ze vergruisden wat borrelnootjes, legden connecties hier en daar en verder namen ze glamourselfies. Precies zoals het een echte première betaamd. Toen ook de laatste gast ging zitten, zwaaide de deur van de voorkamer dicht. Het werd stil en vol spanning wachtten de mensen op wat komen zou. Ze wachtten. Even, wat langer, lang.                         

Maar er kwam niks. Of eigenlijk; bijna niks.

Het enige wat hoorbaar was, was een kakofonie aan vogelgekwetter, horzelgezoem en de wind die de blaadjes aan de bomen streelde. En wat je door het kijkscherm van de kamer zag was het bos. De opbouw en de afbraak van bomen, dieren en het leven. Het was de natuur zoals die echt was.

© Romy van Dongen, 2016

Romy van Dongen (1998) komt sinds 2016 op onregelmatige tijden in de Boshut om er te werken aan haar korte verhalen en gedichten.
Ondanks haar jonge leeftijd heeft ze al een indrukwekkend CV opgebouwd als schrijfster en  diverse literaire prijzen gewonnen. Interessant is dat ze haar interesse in chemie op een  verrassende manier weet te combineren met haar schrijverschap. Presentatie van haar werk aan publiek is een wezenlijk onderdeel van haar veelzijdige talent.

Romy van Dongen | LinkedIn


​