Veronique Rademaker

Van bladerdak tot wortelgrond

​Een zomerweekje in het boshuis op AnnAtopiA, voor mij als vertrekpunt ’n open avontuur.
Dagelijks mijn rondes met vierpootkruk door het bos, steeds meer gaan zien, voelen en ervaren. De ene dag meer het accent op de wortels, de bodem, de aarde en het staan, de bomen die zo stevig staan en dan ineens vertakken, een V vorm(of tweespoor) waar vanuit de stam een hele vrije veld ruimte aangegeven wordt, Verwondering, Verbinding, Victorie, Vrede woorden met een gebaar, Vrijheid, ik werd ook zekerder in het lopen en bewegen in ’t bos van Armen strekken en de vreugde voelen. Er kwamen mooie vondst- takken bij de hut die door het weven/sporen met draad een soort van wegwijzers werden.

Ook een boom die een blauwe punt had misschien een kap-optie, daar maakte ik een hemelladder voor. Een stapel steenprofielen, als markering van een wortelstelsel die twee bomen verbindt, onzichtbaar onder de grond, bewust van een enorme ruimte. Ook het bladerdak, de luchtfoto’s met wolken, transparantie en blauwe diepte ontroerde me. 
Vooral even wat poezie: echt stilzitten rond het schoongemaakte badje van Sonja, gevuld met water en daarin spiegelingen vangen van bomen/ bladerdak, en daarin spelen met een papiergevouwen bootje, ’n woordeloze brief aan de vorige behoeders van dit bos.

Ik heb wat bladeren gevangen in papier. De drie bomen zo naast elkaar als een soort van nieuwsgierige meisjes, wachter-essen heb ik ('n oranje lap in repen gescheurd), verbinding zichtbaar gemaakt. Het zo bezige zijn, met de zintuigen steeds meer open, gaven me een andere helderheid in schrijven. Maar het fysieke spelen en scheppen was het echte bewegen en zo hielp me het boekje van Elisabeth Gilbert: ‘Big Magic’, wat dieper in mezelf af te vragen waarom/waarvoor/waartoe.
​Ik ben erg productief geweest qua lezen/schrijven en contact maken met het bos. Verder begon ik aan een tekenboekje, de groeivorm van de Vertakking (twee spoor wegwijzers), met kleurpotlood in allerlei stemming/sferen en vooral intuïtief een aantal schetsjes per dag, meer ’t tekenen van de tekens dan hele verhalen!

Het werkt nu nog na om met de foto’s hier weer andere woorden aan te geven. 
Op alle fronten was mijn AIR week bijzonder, opladen, nieuwe taaltekens die vanuit de stilte mij juist erg het bos en de individuele bomen hebben laten zijn.
Op stroom: van het een komt er ruimte voor het andere!
Want alles is met alles verbonden, van bladerdak tot wortelgrond!

“Ik bouw een gedicht, meer ogenstrelend vlak”.
​Ik ben autonoom vormgever, studeerde in Tilburg (1988-1993) 
Naast de natuur, als inspiratiebron zijn het mijn levenservaringen waar ik met materiaal in de ruimte sporen/tekens zoek/maak en juist in de breedste zin het woord en het beeld laat spreken."
​

Veronique Rademaker was te gast van 29 juli t/m 4 augustus 2022 |  www.verademkunst.nl