‘In een wereld waarin ik steeds meer gewend raak aan het stedelijke leven, was ik op zoek naar de natuur. Om terug te gaan naar mijn kern en mijn basis voor mijn beeldende werk. Ik kwam terecht in een oase aan rust, groen en ongelofelijk veel verhalen. Ik kwam met een uitgestippeld plan maar besefte al gauw dat de omgeving iets anders vroeg en daar heb ik naar proberen te luisteren. In het privé mini bosje, zoals ik het noemde, ging ik op zoek naar materiaal en vorm. Materiaal was niet ver te zoeken. Overal lag het mij bijna aan te staren. Vragend of het een nieuw leven gegeven mocht worden. Vorm kwam ook vanzelfsprekend. De bomen, de geliefde paadjes en alle grond die daartussen in lag, maakte lijnen en gebieden die ingevuld konden worden. De rust en vertrouwdheid die ik er voelde zorgde voor een nieuwe laag van maken. Nooit had ik mijn vingers gelegd op het maken van een écht land art werk. Altijd waren het verkapte performances waarbij de vorm slechts een nagedachte was aan de handelingen. Maar nu ging de vorm voor de gebeurtenis. De sporen en het werk dat ik hier zou achterlaten moesten dan ook groter en krachtiger dan ooit zijn. In een plek waar historie bijna ademt, moest mijn werk aan diezelfde energie tippen of het in ieder geval beademen. Het werd een plek waar ik voor het eerst werkte niet met maar voor de omgeving. Nu liggen daar twee werken, twee sporen. Deze zijn dan al wel niet van mij maar voornamelijk voor Sonja Prins, Anne Pillen en natuurlijk AnnAtopiA.’ Maud Faassen (1999) werkt veel met het medium performance. In haar werk draait het om de gebeurtenis van de handeling, het weghalen en toevoegen. Door deze handelingen ontstaat langzaam haar werk. Zo zegt ze zelf: ‘Ik handel dus ik besta’. Haar werk is een bevestiging, een herinnering van wat er is gebeurt en wie er is geweest. |
MEDIA & BLOGAnnAtopiA in de media & gastkunstenaars bloggen over hun verblijf bij AnnAtopiA. ARCHIEF
August 2022
FILMS |